Józef Liebfeld, Śp. Witold Karol Rola Stanisławski – inżynier hydrotechni, Gaz, woda, technika sanitarna, nr 6, rok XXI.
W styczniu 1947 roku wznowiliśmy formalnie działalność Biura Studiów wodociągowych i kanalizacyjnych. W związku z tym pamięć nasza kieruje się wspomnieniem do Biura, które pod nieco inną nazwą istniało przy Związku Miast Polskich, a którego organizatorem i kierownikiem był śp. Witold Stanisławski, członek P.Z.G.W i T.S.
Niewielu jest ludzi, którzy zarówno głęboką wiedzą, jak i czarem osobistym jednają sobie przyjaciół i przezwyciężają wszystkie trudności w realizowaniu swych zamierzeń. Do takich należał śp. Stanisławski.
Korzystając z okazji XXVI Zjazdu GW i TS we Wrocławiu, pozwalam sobie skreślić sylwetkę zgasłego Zwierzchnika, Kolegi i Przyjaciela. Urodzony w Kossowie dnia 25 stycznia 1900 roku, po ukończeniu gimnazjum w roku 1917 wstąpił na Wydział Inżynierii Wodnej Politechniki Lwowskiej, którą ukończył celująco w 1925 roku. Już w czasie studiów został asystentem przy katedrze prof. M. Matakiewicza, który o Zmarłym wyrażał się z najwyższym uznaniem.
Pracę zawodową rozpoczął śp. Stanisławski w firmie Ulen i Co. przy projektowaniu i budowie wodociągów i kanalizacji w Częstochowie, Lublinie i Radomiu. Później przeszedł do Wydziału Wodnego Dyrekcji Robót Publicznych w Kielcach. W roku 1933 przeszedł do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, jako współpracownik inż. Mgr. Z. Rudolfa. W roku 1935 z inicjatywy Związku Miast Polskich przystąpił do zorganizowania Biura Studiów Budowy Wodociągów i Kanalizacji w Polsce. W biurze tym wykonał Zmarły, bezpośrednio lub przy udziale najbliższych współpracowników szereg prac, które jeszcze obecnie oddają wielkie usługi przy projektowaniu i budowie wodociągów i kanalizacji.
W roku1936 opracowano w Biurze Studiów ,,Plan inwestycyjny w dziedzinie wodociągów i kanalizacji”. Była to pierwsza praca w tej dziedzinie, sporządzona dla Funduszu Pracy. Pod kierunkiem Zmarłego wykonano ,,Zasady prowadzenia studiów do projektów wodociągów i kanalizacji”, ,,Przepisy wykonywania robót” oraz ,,Nowe metody obliczania wód opadowych”. Chociaż wiele prac przepadło, ale i te, które ocalały, przedstawiają dużą wartość.
Zmarły przewodniczył na posiedzeniach Kolegium Rzeczoznawców Biura Studiów, powoływany był jako rzeczoznawca do wielu Komisji Technicznych, był pierwszorzędnym znawcą prawa wodnego, a przede wszystkim był wzorowym szefem i kolegą. Dlatego też cenili go zarówno zwierzchnicy, jako też koledzy – współpracownicy.
Śp. Inż. Stanisławski wykonał szereg projektów technicznych, z których wymienię:
,,Projekt regulacji Czarnej Przemszy”, ,,Projekt kanalizacji miasta Pabianice”, ,,Projekt nowoczesnej pływalni i skoczni w Kielcach”, ,,Projekty wodociągów i kanalizacji Służewca”, ,,Projekty wodociągów i kanalizacji m. Zamościa” (te dwie ostatnie prace wspólnie z podpisanym), ,,Projekty wodociągów i kanalizacji m. Nowego Targu” (uzupełnia podpisany) i inne.
Był inicjatorem studiów do projektów wodociągów dla Podhala oraz projektów wodociągów grupowych osiedli podstołecznych (dwie te sprawy zostały ponownie podjęte z inicjatywy Głównego Urzędu Planowania Przestrzennego).
Wiele można by napisać o zamierzeniach Zmarłego, które choć na pozór śmiałe, miały realne szanse wykonania dzięki niezmiernej pracowitości, sumienności i stanowczości w dążeniu do celu.
W okresie okupacji, po zlikwidowaniu przez okupanta w dniu 15 listopada 1929 roku Związku Miast Polskich śp. Stanisławski zorganizował z podpisanym Biuro Hydrotechniczne, w którym prowadzone były prace konspiracyjnego Biura Studiów. Wykonaliśmy szereg projektów wodociągów i kanalizacji dla osiedli, szereg projektów regulacji rzek, melioracji i drenowania, ale przede wszystkim ,,Trzydziestoletni plan inwestycji i wodociągowych i kanalizacyjnych” oraz programy dziesięcio- i trzyletnie. Prace te na szczęście odnalazły się.
Nie sposób jest wyliczyć z pamięci wszystkich prac, które wykonał Zmarły bądź sam, bądź wspólnie z podpisanym. Ocalałe prace, częściowo już zebrane, częściowo rozsiane po całej Polsce w postaci projektów, opinii i protokołów stanowią poważny wkład do skarbnicy wiedzy w dziedzinie wodno-sanitarnej.
Śp. Inż. Stanisławski był jednym z najwybitniejszych inżynierów sanitarnych, jakich brak odczuwa się w Polsce. Marzeniem jego było utworzenie Wydziałów Inżynierii Sanitarnej na Politechnikach Polskich.
Jego niezmierną obowiązkowość, gorące umiłowanie Ojczyzny cechuje list skierowany do Rodziców:
Drodzy Rodzice,
Robię to, co mi każe sumienie. Nie miałbym się za Polaka, jeżelibym mógł i śmiał dłużej patrzeć na walkę, w której giną nasi i w której nie maczałem ręki. Czynię powinność względem Ojczyzny – obowiązkiem jest bowiem moim poświęcić Jej w potrzebie życie – Waszym zaś obowiązkiem świętym jest poświęcić syna, którego przecież na Polaka wychowaliście.
Wasz kochający syn Witold.
We Lwowie, dnia 2 listopada 1918 roku.
Brał udział czynny jako ochotnik w walkach 1918 roku, jako członek Straży Obywatelskiej i komendant bloku w roku 1939 w obronie Warszawy. Był więźniem Oświęcimia z numerem 5457, schwytany w łapance na Żoliborzu. Zginął od wrażej kuli dnia 29 września 1944 roku na Żoliborzu. Zmarły posiada odznaczenia wojskowe za rok 1918 i 1920, i Złoty Krzyż Zasługi.